| |
Historia rozwoju techniki ultradźwiękowej
Dziedzina
ta rozwija się już przez drugie stulecie. Według opinii jednych, jej
początki należy datować na rok 1819, w którym to Cognard de la Tour po
raz pierwszy sztucznie wytworzył ultradźwięki, używając w tym celu
syreny. Inni, za początek tego rozwoju uważają wyznaczenie przez
Galtona, za pomocą skonstruowanej przez niego piszczałki, górnej
granicy słyszalności, co nastąpiło w 1883 r. Piszczałka ta stanowiła
przez wiele lat wzorcowe źródło ultradźwięków w zakresie częstotliwości
50kHz i służyła jako narzędzie dla wielu podstawowych badań.,
przeprowadzonych w dziedzinie ultradźwięków w latach 1890-1930. Jednak
istotnym progiem w rozwoju praktycznych zastosowań ultradźwięków były
prace Langevina, który wykorzystał w 1917 r. zjawisko piezoelektryczne w
krysztale kwarcu do generacji i detekcji ultradźwięków w cieczach.
(Samo zjawisko piezoelektryczne wykrył Piotr Curie w 1883 r. Polega ono
na wytwarzaniu pola elektrycznego w materiale piezoelektrycznym pod wpływem
działania zewnętrznego nacisku. Natężenie pola elektrycznego jest przy
tym proporcjonalne do tego nacisku mechanicznego. Zjawisko to jest
odwracalne). Langevin wykorzystał ultradźwięki w toni morskiej do
wykrywania gór lodowych i łodzi podwodnych, dając w ten sposób początek
zastosowaniom hydrolokacyjnym.
 powrót
|
